نام های دیگر:گل آفتاب پرست,آفتاب گردک,دوترالشمس,صامریوما.

مشخصات:

گیاه آفتاب پرست گیاهی است از خانواده گاوزبان Boraginaceae، علفی و یکساله به شکل بوته ای با ساقه های چوبی.ساقه آن کوتاه و پوشیده از پرز غباری و بلندی آن به ده تا هفتاد سانتی متر می رسد و خیلی پر شاخه و منشعب است. برگ های آن کامل،پهن ،بیضی،نوک تیز و در تماس با دست زبر و خشن با دمبرگ شبیه برگ شیب و کمی کوچکتر از آن می باشد.گل های آن مجتمع وخوشه ای سفید مایل به زرد و بدون بو و خمیده شبیه عقرب است.

این گیاه در تمام طول تابستان گل می دهدو در آب و هوای مدیترانه ای جنوب اروپا و جنوب غربی آسیا و شمال آفریقا و ایران می روید.آفتاب پرست بیشتر در کنار جاده هاو اراضی سنگلاخ و همچنین در همدان دیده می شود.این گیاه دارای گونه های متعدد است.

طبیعت: گرم و خشک است و درجه حرارت آن بیشتر از درجه خشکی آن می باشد.

خواص درمانی :

۱- اگر آب چهار عدد از سرشاخه های گلدار و تازه آن که شامل برگ و تخم نیز می باشدبگیرید و با عسل شیرین کنید و بخورید،محلل و مسهل بلغم و صفرا و قاعده آور است و اگر با سرگه مخلوط و خورده شود برای رفع سمیت عقرب مفید است.

۲- ۲۰ تا ۳۰ گرم برگ و سرشاخه های گلدار گیاه را در یک لیتر آب جوش دم کنید و آب صاف کرده آن را هر صبح و ظهر و شب یک فنجان بنوشید.سنگ کلیه را دفع می کند.

۳- تازه آن را بکوبید و ضماد نمایید.برای رفع انواع زگیل و اگزما مفید است.

تذکر:این گیاه برای طحال مضراست و مصلح آن عسل می باشد.

برگ آفتاب پرست

خواص درمانی:

آن را بکوبید و با شیر مخلوط نموده ضماد کنید.برای تحلیل بردن ورم پرده دماغ اطفال و همچنین درمان نقرس و رفع پیچیدگی عصب نافع است.

تخم آفتاب پرست

خواص درمانی :

۱- اگر هشت گرم از آن خرده شود سنگ مثانه را دفع می کند.

۲- آب دم کرده آن را بنوشید تب را قطع می کند.